Nu Sophie 1 jaar is krijgen we regelmatig de vraag of er bij ons nog een tweede komt. In januari kregen wij er weer een buurmeisje bij, vrienden van ons zijn vorige maand voor de tweede keer ouders geworden, ik word over ongeveer een half jaar voor het eerst tante en toevallig begon mijn schoonzus er laatst over. “Willen jullie nog een tweede?” Ondanks dat ik nooit kinderen wilde ben ik onwijs blij met Sophie en ben ik er stiekem wel over gaan nadenken… Wel of geen tweede kind?
Tegenvallen
Waar ik een beetje mee zit is het volgende: Sophie is een droomkind. Ze sliep vanaf dag 1 door, lust vrijwel alles en is bijna altijd vrolijk. We kunnen haar makkelijk overal mee naartoe nemen en als we uit eten gaan dan merken de overige gasten 9 van de 10 keer niet eens dat er een baby – inmiddels dreumes – in het restaurant aanwezig is.
Dus, dit kan bij een tweede eigenlijk alleen tegenvallen. Toch? Hoe groot is de kans dat een baby meteen doorslaapt? 1%? Dus hoe groot is de kans dat een tweede kind ook meteen doorslaapt? Ondanks dat ik én mijn zusjes ook allemaal meteen doorsliepen ben ik toch een beetje bang dat wanneer wij voor een tweede kind gaan wij een leven met chronisch slaaptekort tegemoet gaan. En als ik ergens echt niet zonder kan – dat heb ik nu al wel gemerkt met die 3 gebroken nachten die we tot nu toe hebben gehad – dan is het slaap. I. Need. Sleep.
Huilbaby
Daarnaast ben ik ontzettend bang voor een huilbaby. Sophie huilde in het eerste jaar bijna nooit – nog steeds niet overigens -, maar de keren dat ze huilde was ik al heel snel de wanhoop nabij. Ik weet dan ook niet of ik een huilbaby wel zou trekken. Of ik er wel voor gemaakt ben.
Ik lees vaak genoeg verhalen van moeders waarvan hun eerste kind zo makkelijk was dat ze zonder aarzelen voor een tweede gingen en dat de tweede een huilbaby bleek te zijn. En wat dacht je van afwijkingen? We hebben een gezond kind, waarom het lot tarten en kiezen voor een tweede die misschien wel een zorgenkindje blijkt?
Overige nadelen
Naast bovenstaande redenen lijkt het me ook lastig om met twee kids nog me-time te hebben. Nu kan ik zeggen: “ik ga zaterdag uiteten”, en dan is er niks aan de hand. Yannick eet samen met Sophie en legt haar ’s avonds op bed. Maar dat zie ik met twee kinderen toch niet echt gebeuren. Dan zal je ook net zien dat ze geen van beide gaat slapen en ik na een uur een berichtje krijg: “hoe laat ben je thuis?”, oftewel “help”.
Oppas regelen is een beetje hetzelfde verhaal. Sophie kan ik nu makkelijk ergens (last minute) droppen, maar twee kids wegbrengen is toch wel wat lastiger. Althans, dat denk ik. En met werk zal het er voor mij ook niet makkelijker op worden. Nu werk ik gewoon thuis terwijl Sophie slaapt of zelfstandig speelt, maar met twee kids waarvan de ritmes hoogstwaarschijnlijk niet synchroon zullen lopen zal dat ook wel een uitdaging worden. En ze naar de opvang brengen wil ik ook niet, want dat is juist de reden dat ik vanuit huis werk…
Waarom ik een tweede kind wil
Maar ondanks al die ‘beren’ op de weg, rammelen mijn eierstokken zo hard dat ze het aan de andere kant van het dorp kunnen horen. Ten eerste lijkt het me heel fijn om weer zwanger te zijn en te genieten van zo’n klein hummeltje in mijn buik. Ook lijkt het mij fijn om een zwangerschap mee te maken waarin we er wél 100% samen voor kiezen. Echt samen voor een kindje gaan. Van het proberen zwanger te raken tot samen wachten tot de test is opgedroogd en daarna een paar weken lang samen dat geheim bewaren. Dat is iets wat ik bij mijn eerste zwangerschap wel heb gemist.
Ik ben onwijs dol op Sophie. Zij is mijn zonnetje als het regent, het gouden randje om de grijze wolk. Ik had niet verwacht dit ooit te zeggen, maar doe mij er nog maar (minstens) één. 😀 Daarnaast lijkt het me ook ontzettend leuk voor haar om een broertje of zusje te hebben. Niet dat een kind zielig is als hij/zij geen broertje of zusje heeft, maar ik heb zelf 3 zusjes en dat is toch wel erg leuk. Als kind had ik er niet heel veel aan, want daarvoor is het leeftijdsverschil te groot, maar nu ze 17, 18 en 20 zijn heb ik er spontaan 3 vriendinnen bij waarmee ik alles kan bespreken. Dit wil ik voor Sophie ook, en dan wel met een leuk leeftijdsverschil zodat ze gezellig samen kunnen spelen. 🙂
Wel of geen tweede kind
Maar ja, dan is de vraag: welk leeftijdsverschil is het meest ideaal? 2 jaar? 3 jaar? Voor een leeftijdsverschil van 2 jaar mogen we wel gaan opschieten… Ik weet het nog niet. Denk dat ik voorlopig nog eventjes van Sophie ga genieten. En ondertussen Yannick maar eens overtuigen dat een tweede ook heel leuk is, want hij vindt één kind wel genoeg.
Zou jij meerdere kinderen willen? Of heb je er meerdere? Wat zijn jouw ervaringen? Ik lees het graag in de comments. 🙂
34 reacties
Angst is een slechte raadgever. ? Maar ik weet zeker dat er een moment komt waarop je wel met volle overtuiging die keuze kunt maken. Het gaat vanzelf weer kriebelen. Of niet, en dat is ook helemaal goed!
Ik zou wel meerdere kinderen willen. Dan is de eerste niet zo alleen.Maar ik denk dat het mij niet zo veel hoeveel verschil tussen zit. Maar niet meer dan 10 jaar denk ik.
Mooi artikel en lekker realistisch geschreven. Mooie blog heb je ook! Ik kan me goed voorstellen dat je twijfelt. Mijn vriend en ik hebben ervoor gekozen om uiteindelijk geen kinderen te nemen. Ik ben nu 42 en dit jaar was voor mij een soort van ‘deadline’…maar ik twijfelde gewoon echt te veel. Een nestje kittens of puppies zou ik zó nemen, zonder erover na te denken…waarom had ik dat met een kind dan niet? Nu ben ik echt opgelucht dat ik het niet heb gedaan. Voor mij is dit helemaal goed. Volg je hart ❤
Liefs!
Ik heb – en wil 🙂 – zelf geen kinderen. Laat mij maar de coole tante zijn, wat ik trouwens ook effectief ben van m’n vriends lieve petekindje. ♥
Ik heb op dit moment geen kinderen en ook geen rammelende eierstokken, al ben ik benieuwd hoe dat over een paar jaartjes is…
Ergens is het anno 2018 ook lastiger dankzij alle goede voorbehoedsmiddelen. Je moet ook echt kíézen en een knoop doorhakken. Vroeger was het ook niet ideaal natuurlijk, maar sommige keuzes werden voor je gemaakt.
Echt bijzonder mooi geschreven, fijne teksten schrijf je! Ik kom zeker terug.
Ik wilde altijd minimaal 2 kinderen, liefst 3. Maar ik vond de overgang van 1 naar 2 best wel heftig, maar zeker heel blij met mijn 2 meiden
Je artikel is zo realistisch geschreven ? maar ik denk dat de keuze nog altijd bij jou ligt. Als jij een tweede wil, dan gewoon voor gaan. Zo niet, best niet doen. ? wel heel leuk om te lezen. Zelf wil ik er ook later 2, denk ik. Maar wie zegt dat ik niet bij 1 als stop. Dus kan dat nu nog niet zegge.. ??
Ik heb er drie en zou er stiekem nog wel 1 of 2 bij willen. Maar of dat ook gaat gebeuren? Ik denk het niet.
Wij hadden ook een praktisch dilemma. 3 Kinderen passen in een standaard auto, 4 niet. Inmiddels hebben we een 7-seater. Dat is overigens ook heel gebruikelijk in het Midden-Oosten als je slechts een of twee kinderen hebt. Volg je gevoel, dan komt het wel goed!
Wat herkenbaar deze blog! Ik zit met hetzelfde dilemma. Hoewel de eerste wel gepland was en ik altijd dacht dat ik er twee wilde, ontbreken nu de rammelende eierstokken, ondank mijn makkelijke, superlieve kind. Ik heb besloten sowieso nog even te wachten, hij is nu bijna 2. Een iets groter leeftijdsverschil is ook geen ramp. Soms vraag ik me af of dat gevoel nog komt of dat je er uiteindelijk gewoon aan moet beginnen en dat het dan vanzelf komt.
Ik heb er vijf kort op elkaar en ik vind het prima zo!
Iedereen kiest voor zichzelf maar ik vind het toch echt een verrijking om minstens twee kinderen te hebben, zowel voor de kinderen als voor de ouders.
Mijn tweede kind is helemaal anders dan mijn eerste. Heel eerlijk, had ik toen geweten wat ik kort na de geboorte wist, ik had er niet meer aan begonnen!
Als je het mij nu vraagt roep ik kei en kei hard NEE! na die hel van een bevalling moet ik er echt niet weer aan denken.
Tja. Wij hebben een kindje en een tweede zit er niet meer in. Sowieso was ons kindje een groot wonder. We waren al bijna aan het afscheid nemen van een droom, toen ze spontaan, geheel onverwacht en ongelooflijk gewenst toch nog kwam. Soms heb ik het er nog wel moeilijk mee (geen tweede) maar dan zegt H.: “laten we onze zegeningen tellen”. Plus we kunnen haar nu onze onverdeelde aandacht geven. Ik denk dat het per persoon verschilt en dat je soms ook niet moet redeneren maar het gewoon moet laten gebeuren (of niet).
Ik heb er vier.. Dus een tweede komt er niet meer :p Maar kan me je twijfel voorstellen… Onze oudste was wel een huilbaby en was bang er nog een te krijgen
Dit zijn dingen waarbij je je hart moet volgen. Bij mij sliepen zein ieder geval alle drie door. Het kan dus ?
Ik heb vijf kinderen. En weet je, als je diep in je hart graag nog een tweede wilt, doe het dan gewoon. Alle praktische zaken en lastige dingen vallen vanzelf weg! Dat komt wel goed.
Volg je hart, niemand kan hierin advies geven enkel ervaring.
Onze oudste scheelt met de middelste 2.5 jaar. Perfect vind ik. De middelste en de jongste schelen daarin tegen maar 1 jaar en 2 weken. Druk maar ook heel leuk.
De eerste was een ideale baby, en de jongste was de eerste 4 maanden en hel. Op mijn blog kan je lezen waarom. Ik ben van mening dat een huilbaby niet zomaar huilt.
Ik vind het soms brutaal als mensen vragen of je dan nog een tweede zou willen krijgen. Die keuze is toch aan jullie en niet die van iemand anders? Als het wel zo is dan hoor je het vanzelf en zo niet dan niet. Simpel toch? Ik zou graag kinderen willen maar of dat er een of meerdere is nog geen idee. Dat zie ik dan wel weer haha.
Wij hadden het omgekeerde… kind 1 een huilbaby. Dat ga je er van uit dathet alleen maar gemakkelijker kan. Kind 2, reflux & huilbaby. Je hebt geen glazen bol. Maar ondans de 5 super pittige en moeilijke jaren,zou ik onze kids nu voor geen goud willen missen… dus zou je ook kunnen denlen: wat zijn enkele jaren in een mensenleven?
Ik heb geen kinderen dus kan er niet zo veel over vertellen. Wel lijkt me een huilbaby ontzettend zwaar. Ik heb mensen in mijn omgeving die wel een huilbaby hebben. Ik denk dat ik dit niet eens zal trekken joh..
Zeker moet je goed nadenken en ik zou denk ik ook heel lang erover nadenken want het is ten slotte jouw leven en als jij droomt van een 2de kindje dan zou ik het zeker doen. Xxx
Kinderen wil je met je hart, dat valt helemaal niet te beredeneren…
Hierin moet je echt je hart volgen dan komt het altijd goed. En de eerste fase ben je zo voorbij! Die is doodvermoeiend maar daarna wordt het steeds leuker
Nou, dat lijkt me nog best lastig inderdaad, wij hebben geen kinderen, dus ik kan er geen advies in geven. Je noemt wel heel veel voordelen op over het hebben van 1 kind ;-)) Ik wens je heel veel sterkte met deze beslissing.
Ik heb er 2. De eerste was ook ontzettend makkelijk en de tweede huilde véél meer. Ik vond het soms hartstikke zwaar. Maar gelukkig is dat allemaal goed gekomen en is hij nu een blije dreumes van anderhalf.
Wij hebben 2 kinderen en er zit 1 jaar en 9 maanden tussen. Wij hebben juist een tijdje getwijfeld over een derde, maar uiteindelijk besloten daar niet voor te gaan. We prijzen ons gelukkig met 2 gezonde kinderen.
ik denk niet dat je er zo mee bezig hoeft te zijn? Geniet lekker van de eerste, als je uiteindelijk wel zwanger word, dan ben je er vanzelf wel blij mee. En dat de tweede niet zo hoeft te zijn als de eerste weet ik uit ervaring!
Wat goed dat je er toch zo goed over nadenkt. Ik denk dat het heel erg belangrijk is dat je de me-time nog hebt straks, dus dat moet je gewoon met jezelf gaan afspreken ofzo. Ik snap dat je graag een broertje of zusje voor je kindje wil, dat is toch een verrijking van je leven. Ik ben dol op m’n zus. Lastig dilemma hoor, succes ermee! ?
Hier momenteel zwanger van nummer 3! De overgang van 1 naar 2 was wel groot, je moet jezelf opeens opdelen maar er zitten ook veel makkelijke dingen aan. Mijn dochter was ook een droomkind en ik was ook bang voor een huilbaby, maar mijn zoon is, geloof het of niet, nog makkelijker!
Qua naar bed brengen en oppas regelen en zo valt het best wel mee van 1 naar 2. Laat die beren lekker lopen en maak je ook geen zorgen om de ideale leeftijd. Hier zit er steeds 2 a 2,5 jaar tussen maar las pas dat de ideale leeftijd 4 is.
O en ik werk ook thuis ? Dat gaat best.
Lieve daan,
Wat zie je veel beren! Dat is toch niet nodig.
Je kunt 2 indd meestal niet zomaar overal mee naar toe nemen maar wel iemand in jullie huis laten oppassen..
Ik heb nog geen kinderen maar wil er zeker 2 strax als het kan.
Liefs
Hoi Maaike, bedankt voor je reactie. Misschien zijn het onbewuste smoesjes om de knoop nog niet door te hakken, ik weet het niet.
Ik hoop voor je dat je wens uitkomt. Gun het je zo. ?
Xx