In deze blog blik ik terug op afgelopen week. De dagen gingen tergend langzaam en tegelijkertijd razendsnel voorbij. Het leven gaat door – ik MOET door – maar dat wil ik eigenlijk helemaal niet. Elk uur dat verstrijkt brengt me voor mijn gevoel verder bij Eva vandaan.
Maar ik moet door. Voor mezelf, maar ook voor mijn gezin. Om maar meteen de denkbeeldige pleister eraf te rukken, besluit ik vrijdagavond om zaterdag naar de Efteling te gaan. Dat is hier in Nederland echt mijn happy place en de laatste keer dat ik er was, was op 6 februari: de dag voor de termijnecho. Toen alles nog normaal was en er 0 medische zorgen waren. Toen Eva nog warm en veilig in mijn buik zat… En dat maakt het heel dubbel.
Zaterdag
We starten de dag rustig op. We slapen uit, ontbijten en smeren wat broodjes voor in het park. Rond half 11 zitten we in de auto richting Kaatsheuvel. Ondanks dat ze veel regen opgeven valt het reuze mee en hebben we afgezien van een enkele miezerbui prima weer. Het waait wel hard, dus helaas zijn er een aantal attracties bijna de hele dag dicht.
We gaan met z’n vieren in Fata Morgana en de Oude Tufferbaan, en de kids gaan voor het eerst samen in de traptreintjes. Sophie gaat samen met Yannick in Max & Moritz terwijl Noah en ik een rondje lopen, en de man gaat in z’n eentje in de Piraña – mij krijg je daar hoogzomer al met moeite in, laat staan met dit weer.
De kinderen vermaken zich ook een tijdje bij de draaimolens op het Anton Pieckplein. Noah wil daarna nog in de monorail, maar daarvoor vind ik de wachtrij van 20 minuten te lang dus die slaan we over. Droomvlucht pakken we wel nog even mee en daarna gaan Noah en ik samen in Carnaval Festival, terwijl Sophie met Yannick in Sirocco gaat. Noah besluit aan het einde van de middag ook in Sirocco te willen – “ik ga het proberen” – en na 1 ritje is hij verkocht.
Terwijl ze met z’n drieën nog 2 ritjes maken, wacht ik op een bankje en zwaai af en toe. Ik zit naast een moeder met een baby, die blijkbaar aan het wachten is op haar man en 2 oudste kinderen die in de attractie zitten. Ik voel me verdrietig worden en slik ik wat tranen weg. Dit is hoe ik er over een half jaar bij had moeten zitten, maar in plaats van met een baby zit ik hier nu met lege armen en een lege buik.
Ik merk dat ik aan mijn taks zit en wil naar huis, dus wanneer de rest uit Sirocco komt vertel ik dat en lopen we naar de auto. Eenmaal thuis maak ik een borrelplank en kruipen we met z’n allen onder een dekentje op de bank voor de tv. Morgen weer een dag.
Zondag
Vandaag heb ik weinig zin om iets te ondernemen, maar ik heb de kinderen beloofd om naar MonkeyTown te gaan. Daarnaast gaat de man vandaag zijn nieuwe speakerset aansluiten waardoor de woonkamer een grote puinhoop wordt, dus het is ook handiger om even het huis uit te zijn. Ik lig tot een uur of 11 in bed en ga daarna naar beneden. Daar zijn de speakers al uitgepakt en is de chaos dus al half begonnen.
Na het ontbijt/lunch stap ik met de kinderen in de auto en rij naar MonkeyTown. Het is echt hondenweer, dus ik verwacht een enorme drukte en het blijkt nog erger; we hebben het laatste vrije tafeltje. Terwijl de kinderen een paar uur spelen struin ik op mijn laptop het internet af voor appartementen en hotels in de zomervakantie.
We zijn rond kwart over 6 thuis waar we Yannick in een ontplofte woonkamer op de bank aantreffen met de nieuwste James Bond film op de tv. “Even de speakers uittesten” zegt ie lachend. Terwijl hij de troep opruimt bestel ik wat eten via de oranje bezorgapp en gooi de kinderen alvast in de douche. Al met al was het een prima dag.
Wanneer ik ’s avonds op bed lig heb ik plafonddienst. Het lukt me niet in slaap te komen en ik moet veel huilen. Ik zie het nog 04:00 worden voordat ik eindelijk in slaap val.
Maandag
Als de wekker gaat ben ik helemaal gebroken. Ik app de overbuurvrouw of ze Sophie mee wil nemen als zij haar eigen kinderen ook wegbrengt, en dat is gelukkig geen probleem. Nadat Sophie is opgehaald kruip ik nog een uurtje terug in bed, maar kan niet meer slapen. Wel is het fijn om even niks te moeten en ik geniet van de rust en stilte.
Rond half 10 ga ik nadat ik eventjes bij Noah heb gekeken naar beneden. Hij ligt nog heerlijk te snurken. Ik maak ontbijt en besluit mijn blog een nieuw leven in te blazen. Eind januari wilde ik eigenlijk al beginnen, maar het liep na de termijnecho allemaal even anders.
Noah komt rond half 11 naar beneden en nadat hij heeft ontbeten wordt er gedoucht en aangekleed. ’s Middags maken we samen een wandeling in het lentezonnetje en halen we Sophie uit school. Daarna spelen de kinderen samen gezellig buiten en doe ik wat in het huishouden. Om 16:30 is Yannick thuis en iet veel later stappen we met z’n vieren in de auto om naar het zwembad te gaan. We gaan met z’n vieren omdat we na de zwemles van Sophie een afspraak hebben in het gemeentehuis en op deze manier meteen door kunnen.
De zwemles gaat goed en tot mijn verbazing krijgt Sophie een nieuw polsbandje om; ze is na 4 weken door naar badje 2. Na de zwemles rijden we snel door naar het gemeentehuis. We zijn meteen aan de beurt en terwijl de kinderen een boekje lezen, laten de man en ik Eva registreren in de BRP. Trots en verdrietig tegelijk loop ik even later het gemeentehuis uit. Vorige week deden we al samen geboorteaangifte en nu Eva ook in de Basisregistratie Personen staat voelt het voor mij afgerond. Eva staat nu officieel geregistreerd als ons derde kindje. ❤️
Eer dat we thuis zijn is het al bijna 19:00. Ik warm wat kliekjes op en we eten snel wat. Yannick vertrekt rond 20:00 richting de tafeltennis en ik leg de kinderen op bed. Daarna start ik de Xbox op en vermaak me een tijdje met Hogwarts Legacy. Ik wacht tot Yannick thuis is en ga daarna naar bed. Voor het eerst in tijden val ik meteen als een blok in slaap.
Dinsdag
Ik breng de kinderen naar school/opvang en ga daarna aan het werk. Verder dan wat mails beantwoorden en afspraken inplannen kom ik niet, maar het begin is er. Ondertussen wacht ik op de AH die de boodschappen komt brengen. Normaal is dat altijd op maandagavond, maar vanwege de afspraak in het gemeentehuis heb ik de bezorging verplaatst naar vandaag. Als de AH is geweest ruim ik de boodschappen op, kleed me om en ga sporten. Weer voor het eerst sinds 8 maart, voordat ik te horen kreeg dat Eva’s hartje gestopt was met kloppen.
De training gaat goed, maar ik voel me tegelijkertijd erg leeg en eenzaam. Na de training ga ik weer naar huis. Ik fris me op en maak lunch. Daarna ga ik weer een beetje aan het werk en besluit rond 15:00 Hogwarts Legacy op te starten. Ik game wat tot het tijd is om de kinderen op te halen.
’s Avonds duik ik voor mijn doen vroeg mijn bed in en het lukt me gelukkig om snel in slaap te vallen. Morgen staat er een drukke dag op de planning.
Woensdag
De wekker gaat vandaag extra vroeg, want er staat genoeg op de agenda. Ik breng de kinderen naar school/opvang en loop daarna terug naar huis om mijn spullen te pakken. Vandaag staan namelijk de Webwinkel Vakdagen 2023 op de planning. Ik drink nog een kop thee en stap rond 09:00 in de auto richting Utrecht.
Onderweg bel ik een van mijn beste vrienden om bij te kletsen. Toevallig woont hij een paar kilometer bij de Jaarbeurs vandaan en heel even twijfel ik om de beurs te skippen en gewoon de hele dag bij hem te gaan chillen, maar ik zet mijn initiële plan uiteindelijk toch door. Ik moet weer onder de mensen komen en “normale” dingen doen. Eenmaal bij de beurs heb ik meteen spijt. Het is druk, ik ken niemand en iedereen ziet eruit als een gladjakker. Mijn work-bestie heeft haar trein gemist dus het eerste uur ben ik alleen en zo voel ik me ook.
De eerste keynote leek op papier heel interessant, maar blijkt een heel slap verhaal vol open deuren waar ik niks mee kan. Overigens is dat ook meteen een goede omschrijving voor de rest van de lezingen die er worden gegeven. Tussendoor haal ik 2 pizza’s en 1 flesje frisdrank en krijg een rolberoerte van het bedrag wat ik moet afrekenen. Ondanks alles is het uiteindelijk toch wel gezellig en ben ik blij dat ik toch ben gegaan. Even onder de mensen en ‘ouderwets’ met z’n tweeën op pad. #femmedigitalontour
Rond 15u zit ik weer in de auto richting huis, omdat Sophie naar zwemles moet. De man gaat vandaag ook weer mee omdat hij online een nieuwe fauteuil heeft besteld die we na zwemles gaan ophalen bij de winkel. Zwemles gaat weer goed en ik gooi ondertussen weer een blog online; dit keer over de afspraak in het ziekenhuis.
Bij de bouwmarkt zien we dat de kinderwagen nog in de auto ligt. Niet heel praktisch als je er een volledige fauteuil in kwijt moet. Het is even puzzelen, maar uiteindelijk lukt het om alles erin te krijgen. Daarna lopen we nog een rondje langs de muurverf om wat stalen uit te kiezen voor in de woonkamer. Aangezien er binnenkort een nieuw tv meubel komt en de muur sowieso een likje verf nodig heeft voor de dichtgesmeerde gaten, willen we er maar meteen een nieuw kleurtje tegenaan gooien. We nemen uiteindelijk 3 kleurtesters mee om thuis uit te proberen. Welke kleuren het uiteindelijk worden zie je vast binnenkort voorbijkomen. 😉
Donderdag
Vandaag heb ik een hele slechte dag. Ik merk dat het de hele dag op pad zijn en socializen van gisteren nu z’n tol eist. Ik was van plan om de auto te wassen en stofzuigen, maar heb nergens zin in. Ik ga uiteindelijk wel even met Noah naar buiten om te wandelen en haal daarna Sophie op.
Omdat Sophie morgen een kinderfeestje heeft die ik heel even vergeten was, moeten we nog last-minute een cadeautje scoren. We gaan met z’n drieën op pad en kopen 2 kleine cadeautjes die Sophie zelf uitkiest. We komen bij de knutselspullen oldskool Scoubidoo touwtjes tegen die ik ook nog meeneem. Sophie wil al een tijdje leren hoe dat moet, dus hebben we meteen een excuus om strakjes op de bank nog wat samen te freubelen.
Thuis leer ik Sophie hoe ze een ronde Scooubidoo hanger kan maken, maar ze haakt al snel af en uiteindelijk zit ik ruim een uur in m’n eentje zo’n ding in elkaar te flanzen. Het houdt je van de straat, zullen we maar zeggen. 😉
Vrijdag
Omdat ik woensdag vanwege de drukke planning niet kon sporten, heb ik er vandaag des te meer zin in. De training gaat weer lekker en ik gooi stiekem weer wat gewicht omhoog. Volgende week eens kijken of ik al wat meer spiergroepen kan trainen.
Verder doe ik vandaag vrij weinig. Ik werk een nieuw concept uit voor Femme Digital, kijk een serie en haal rond half 6 de kinderen op. ’s Avonds maak ik quesadillas en nadat de man naar de tafeltennis is vertrokken mogen de kinderen nog een uurtje opblijven. Samen kijken we Hannah Montana en ik vind het grappig om te zien dat Sophie het net zo leuk vindt als dat ik het zo’n 17 jaar geleden vond.
Het is 22u voordat het boven eindelijk stil is en ik twijfel of ik naar bed ga of niet. Ik ben heel erg moe, maar tegelijk draait mijn brein overuren. Ik besluit in bed te gaan liggen, maar nog wat door Pinterest te scrollen om ideeën voor de woonkamer op te doen. Na een tijdje probeer ik wat te slapen, maar het lukt niet. Yannick is pas na tweeën thuis en tot die tijd lig ik wakker. Ik hoop maar dat ik morgen kan uitslapen.
Zaterdag
Gelukkig is dat het geval. Yannick zit al om 7u op de bank om F1 te kijken, dus zodra de kinderen wakker worden gaan ze meteen naar beneden en laten mij met rust. Rond 10u sta ik op en maak ik ontbijt klaar terwijl de man en kinderen zich aankleden. Na het uitgebreide ontbijt vertrekken we richting de stad om nieuwe schoenen voor Noah en nieuwe pyjama’s voor Sophie te scoren. Ook gaan we op zoek naar een nieuwe schooltas voor haar, want die ze heeft gaat al een tijdje mee en ziet er inmiddels niet meer uit.
Nadat we voor alles geslaagd zijn en ik ook spontaan nieuwe krachttraining handschoentjes heb gekocht, besluiten we halverwege de middag even bij mijn oom en tante aan te waaien. Zij wonen in de binnenstad en aangezien mijn auto bij hun in de straat geparkeerd staat, kijken we even of ze thuis zijn. Dat zijn ze en we blijven er ruim 4,5 uur plakken. Voordat we vertrekken plannen we ook meteen even een etentje met ze in, want anders duurt dat weer eeuwen voordat we dat voor elkaar krijgen.
Zondag
Ik word rond half 9 wakker gemaakt door Noah met de vraag of ik wil knuffelen. Natuurlijk wil ik dat en we knuffelen een kwartiertje. Daarna gaat hij naar beneden waar Yannick en Sophie al vanaf 7u zitten om de F1 race te kijken. Ik blijf nog liggen en scroll op mijn telefoon een beetje door mijn social media apps heen. De man komt naar boven om de badkamer te poetsen. Ik bestel de wekelijkse boodschappen voor aankomende week en ga daarna naar beneden om ontbijt te maken.
Het is heerlijk weer buiten en ik wil heel veel doen, maar merk tijdens het ontbijt al dat alles mij teveel is en ik verdwijn na het eten meteen weer naar boven. De kinderen spelen in de tuin en vermaken zich de hele dag prima, maar toch voel ik me een beetje schuldig. Zowel tegenover de man als de kids, want ik heb ze alle drie flink afgesnauwd en mezelf daarna de halve dag niet meer laten zien.
Aan het einde van de middag ga ik naar beneden om het goed te maken en daarna te koken. Na lang zoeken in mijn opnieuw-georganiseerde-voorraadkast kom ik tot de conclusie dat ik zonder Korma currypaste geen curry Korma kan maken. Tot grote vreugde van de kinderen betekent dit dat de frituurpan aan gaat en we frietjes eten. De sfeer aan tafel is vrolijk en opgewekt, en al met al sluiten we het weekend gezellig af.
Wanneer ik ’s avonds in bed lig bedenk ik me dat Eva al 9 dagen bij ons weg is. 9 lange dagen die tegelijkertijd zijn omgevlogen. Morgen start ik met rouwverwerking in het psychomedisch centrum van het ASZ. Ik ben blij dat ik ondanks de lange wachtlijsten zo snel terecht kan, want ik merk dat ik mijn verdriet probeer weg te stoppen wat resulteert in een kort lontje en heel veel boosheid jegens alles en iedereen. Mijn man en vooral de kinderen verdienen dat niet, dus hopelijk zet therapie wat zoden aan de dijk. Al begrijp ik ook wel dat dat even kan duren… We’ll see.
