Het is inmiddels een week geleden sinds de valse start en er is tot op heden niks meer gebeurd. Uiteraard wel de gebruikelijke krampjes gevoeld, maar ik durf ondertussen nergens meer een label aan te hangen. Wel zijn we allebei extra alert en ’s nachts hoor ik regelmatig naast me: ‘gaat het?’.
Vol verwachting
Maar nog steeds geen baby, dus. Vandaag heb ik voor de zoveelste keer de ziekenhuistas ingepakt en het eerste outfitje van Baby G. opnieuw uitgezocht. Heb er twee geselecteerd, een in maat 50 en een in maat 56. 🙂 Heb ook alle andere kleertjes maar weer een keer opgevouwen en een half uur naar het naamshirtje zitten staren. Zucht.
Verder heb ik vandaag de rekbare draagdoek gewassen die ik van mijn nicht heb gekregen. Dat ding is ongeveer 100 meter lang en het wordt een hele uitdaging om de doek te knopen, dus ik ga vanavond of morgen nog even op zoek naar instructiefilmpjes.
Ongeduldig
De meeste mensen die mij kennen weten dat ik een controlfreak ben en 0% geduld heb. Als ik iets wil, dan moet het meteen. Jammer genoeg werkt dat met een bevalling niet zo. Nog 3 dagen tot de uitgerekende datum; woensdag 18 januari. Zal ze voor die datum komen?
Dinsdag heb ik weer controle bij de verloskundige om te kijken wat de status is. Indien ik ontsluiting heb kan er eventueel worden gestript, iets waar ik best naar uit kijk want wie weet is het net dat laatste zetje wat mijn lichaam nodig heeft om de bevalling in gang te zetten.
Tot die tijd maar proberen om aan andere dingen te denken en leuke dingen te doen. Morgen ga ik, tenzij een van ons plotseling aan het puffen is, gezellig met mijn zwangerschapsbuddy op pad en theetjes drinken. Wie weet wat de wandeling in gang zet… 🙂
