Vorige week schreef ik dat ik nog steeds geen ontsluiting had en dat strippen niet mogelijk was. Sinds maandag moet ik om de dag op controle in het ziekenhuis omdat ik ruim overtijd ben. Afgelopen woensdag was ik 41 weken en moest ik weer op controle. Tot mijn verbazing was het eindelijk zover: ik had ontsluiting!
Strippen
Omdat ik al had aangegeven graag gestript te worden werd dat meteen gedaan. Yes! Ondanks de teleurstelling van het halen van de 41-weken-‘mijlpaal’, had ik 2 tot 3 cm ontsluiting en ik was gestript. Mijn dag kon niet meer stuk.
Rond 10:30u was ik weer thuis en kon het wachten beginnen. In plaats van op de bank te ploffen besloot ik een beetje actief te blijven door de was op te vouwen en regelmatig even de trap op en af te lopen. Dit wierp z’n vruchten af en rond half 12 begon het weer in m’n buik te rommelen. Ondanks dat dit al weken aan de gang was merkte ik dat het dit keer toch iets anders was en ging er vanuit dat het door het strippen kwam. Zou het dan toch eindelijk gaan beginnen?
Weeën
Ik besloot een tijdje te gaan timen en wat bleek: de krampen/weeën kwamen regelmatig terug en hielden lang aan. Omdat ik een paar weken geleden tijdens de valse start als tip had gekregen om te gaan douchen besloot ik dat eerst te doen in plaats van meteen de verloskundige te bellen. Tijdens het douchen merkte ik dat de krampen erger werden dus ik besloot om daarna toch even te bellen.
Zij raadde mij aan om het nog even aan te kijken en aan het einde van de middag weer even contact te hebben. Rond 17u belde ze zelf even terug en vroeg hoe het ging. De krampen waren nog steeds hetzelfde, afwisselend in buik en rug, en kwamen nog steeds om de 3 a 4 minuten. We spraken af dat haar collega rond 19u langs zou komen om even te peilen.
De verloskundige kwam, deed onderzoek en kwam tot de conclusie dat ik inmiddels op iets meer dan 3 cm zat. Er was dus iets meer ontsluiting dan tijdens het strippen en dat gaf ons beide hoop. We spraken af dat ik even lekker in bad zou gaan en dat ze rond 22u weer even zou komen buurten. Zodra ik in bad stapte merkte ik dat de krampen erger werden en gaf me er aan over. Na zo’n 40 minuten besloot ik er weer uit te gaan en ben ik weer gaan stuiteren op m’n fitnessbal om de krampen/weeën op te vangen.
Geen vooruitgang
Rond 22u stond de verloskundige weer op de stoep en deed weer inwendig onderzoek. Wat bleek: ondanks dat de krampen/weeën sterker waren geworden had het weinig effect. Ik zat nog steeds op 3 cm. Kut! 🙁 Omdat er geen vooruitgang was en mijn baarmoedermond nog steeds vrij naar achteren lag wilde de verloskundige mijn vliezen nog niet breken. Ze adviseerde mij om in bed te gaan liggen en te slapen voor het geval het uiteindelijk alsnog zou doorzetten. Na ongeveer een half uur weeën wegpuffen ben ik tot mijn verbazing gewoon in slaap gevallen. Toen ik ’s ochtends wakker werd waren alle krampen/weeën weg en zakte de moed me weer in m’n schoenen. Weer niks… 🙁
Inleiden
Gisteren heb ik, op een paar krampen na, weinig gevoeld. Baby G. is wel nog steeds lekker actief. Vanmiddag moet ik weer op controle in het ziekenhuis en ik hoop dat er ondertussen toch stiekem wat meer ontsluiting is. Ik verwacht dat ze me sowieso nog een keer gaan strippen, maar we gaan het ook hebben over inleiden en dat is iets wat ik niet zie zitten.
Ik heb me 9 maanden lang gefocust op een thuisbevalling en wil alles zo natuurlijk mogelijk doen. Een inleiding in het ziekenhuis is echt compleet het tegenovergestelde. Wat mij het meest tegenstaat is het infuus en dat ik tijdens de bevalling niet wordt ondersteund door mijn eigen verloskundige maar door een van de vele verloskundigen in het ziekenhuis. Mijn geboorteplan kan dan ook wel in de prullenbak en de kans op een kunstverlossing (pomp, tang, keizersnede) is bij een inleiding 20% groter dan bij een natuurlijke bevalling. 🙁 Laten we hopen dat het strippen vanmiddag lukt en het mijn lichaam en Baby G . straks het laatste zetje geeft…
