Toen ik net zwanger was ben ik het internet afgestruind in de hoop verhalen tegen te komen van vrouwen die in hetzelfde schuitje zaten als ik: ondanks het slikken van de pil toch (ongewenst) zwanger geraakt. Toen ik alleen vreemde topics vond over vrouwen die expres de pil niet slikken om hun man er in te luizen heb ik mezelf aangemeld op fora als Ouders van Nu en Viva Mama in de hoop iemand te vinden die in dezelfde situatie zat. Jammer genoeg werd ik op de meeste fora zowat afgeknald zodra ik vertelde dat ik door de pil heen zwanger was geraakt. Ik kreeg shit over me heen als “je zal ‘m wel vergeten zijn” en “wees blij dat je zwanger bent, ik heb 6 miskramen gehad”. Het deed me best wel pijn en ben daarom ook snel afgehaakt.
Ik wist meteen weer waarom ik geen vriendinnen heb, alleen maar vrienden. Vrouwen zijn heel gemeen tegen elkaar. Het voelde alsof ik niet verdrietig mocht zijn en dat het mijn eigen schuld was dat ik een kind in m’n buik heb. Dat ik niet mocht klagen. Het hebben van alleen maar vrienden betekende ook dat ik er amper over kon praten, want mannen kunnen er weinig mee. Uiteindelijk heb ik er met mijn verloskundige goed over kunnen praten waardoor ik het een plekje heb kunnen geven en, samen met Yannick, een beslissing heb kunnen nemen.
Of ik er nu blij mee ben? Ja. Sinds ik mijn buik zie groeien en dagelijks schopjes voel komt het moederlijke gevoel steeds dichterbij. Ook voor Yannick wordt het steeds reëler. Voor hem was het helemaal een ver-van-z’n-bed-show, hij voelde zijn lichaam niet veranderen en had ook geen last van alle hormonen die bij een zwangerschap om de hoek komen kijken.
Toch voel ik me wel eens onzeker. Dit komt voornamelijk door mijn eigen jeugd, want mijn moeder is precies het voorbeeld van hoe het niet moet. Ik twijfel wel eens of ik het wel goed zal doen, of ik niet op mijn moeder zal gaan lijken en of ik het allemaal wel ga aankunnen. Gelukkig heb ik Yannick die mij overeind houdt en goede vrienden die mij ervan verzekeren dat ik een goede moeder zal zijn. Ik weet immers hoe het niet moet. 🙂
Wat ik ook probeer, mijn leven loopt blijkbaar altijd anders dan gepland. That’s life.