Voordat ik moeder werd had ik stiekem wel een mening over andere moeders – en vaders, uiteraard. Vooral als het over het slaapritme van een kind ging en vervolgens bleek dat Pietje elke nacht tussenin lag dacht ik; waarom? Kwestie van opvoeden, toch? Toch lag Sophie vorige week ook opeens tussen ons in. Shit.
Verlatingsangst
Sophie zit momenteel midden in een sprong. Althans, dat denken wij. Volgens ‘Oei ik Groei’ zit ze juist in een zonnige periode, maar wij ervaren dat ietsje anders. Zodra wij de kamer uit lopen begint ze ontroostbaar te huilen, soms zelfs krijsen. Dikke paniek.
Je voelt ‘m al aankomen: bedtijd is hel. Voorheen was het appeltje eitje. Pyjama aan, nog even beneden spelen of knuffelen, flesje drinken, tandjes poetsen en naar bed. Dan deden we samen het gordijn dicht, zeiden welterusten tegen de boekjes op de plank en legde ik haar in bed. Speentje wist ze zelf al te vinden, konijn schoof ik in haar handje. Eventjes instoppen, “welterusten Sophie, tot morgen” en weg was ik. Vervolgens sliep ze 14 uur aan een stuk door en werd de volgende ochtend super vrolijk wakker. I-DE-AAL.
Nu gaat het ongeveer zo: Pyjama aan, nog even beneden spelen of knuffelen, flesje drinken, soort van tandjes poetsen – want dat is STOM – en bij het dichtdoen van het gordijn begint het al. Ze weet dan dat het tijd is om te gaan slapen en daar gaat ze niet mee akkoord. Soms is ze zo moe dat ze het stukje gordijn dichtdoen niet meekrijgt en dan begint het feest zodra ze boven het ledikantje zweeft. Zodra ze in bed ligt zit ze binnen 3 seconden weer overeind, met grote krokodillentranen. Mama – of papa – mag niet weg. Erbij blijven zitten helpt ook niet, want ze is inmiddels al zo slim dat ze weet dat we daar echt niet heel de avond gaan zitten. Het enige wat helpt is haar weer uit bed pakken en samen in de stoel zitten. Soms valt ze dan in slaap en kan ze stilletjes worden overgelegd. Succesrate van 50%. Fijn. Not.
Co-sleeping
Vorige week werd ze midden in de nacht wakker. Waarschijnlijk had ze een nachtmerrie, want ze was compleet in paniek. Wat we ook deden, niks hielp. Yannick nam haar mee naar onze slaapkamer zodat ze even tot rust kon komen en voordat we het wisten lag ze tussen ons in te slapen. We besloten haar te laten liggen. Sophie lag na een tijdje met haar hoofd bij mij en met haar voeten bij Yannick, dus wij lagen beide op het randje van het bed. Volgens mijn Fitbit ben ik die nacht ook ruim 3 uur wakker geweest. Niet voor herhaling vatbaar.
Maar ja, wat dan? Voor de zekerheid hebben we de volgende dag het campingbedje in onze kamer gezet. Daar heeft ze ondertussen 2 keer in geslapen, maar dat is echt ons laatste redmiddel. Eerst proberen we het om in haar eigen bedje te laten slapen. Elke avond weer.
Laten huilen
Ik ben niet zo’n voorstander van laten huilen. Sophie kan nog niet praten en haar enige manier van communiceren dat er iets mis is, is door te huilen. Ik hoor gelukkig steeds beter of ze echt in paniek is, of dat ze de dramaqueen aan het uitgangen is – kuch, kind van mij, kuch – maar het laten huilen is makkelijker gezegd dan gedaan. Ik merk wel dat, vooral overdag, het wel werkt om haar op bed te leggen en vervolgens boven nog wat te gaan rommelen zodat ze mij nog ziet of hoort. Dit hebben we de afgelopen paar dagen ’s avonds ook geprobeerd en de ene avond werkt het wel en de andere avond niet. Waar het aan ligt? You tell me.
Heb jij deze fase ook meegemaakt met je kindje en heb je tips? Ik lees het héél graag in de comments!
12 reacties
Ik vind dat iedereen moet doen wat goed voelt. Onze dochter lag in de eerste instantie bij mij omdat ik haar voedde. Maar daarna verhuisden we naar een woning waar ik niet eens een bedje bij had kunnen plaatsen en de slaapkamer echt ijskoud was in de winter. Dus lag ze sowieso tussen ons in , lekker warm. Toen zijn we wederom verhuisd naar een ander land, en hebben we tot nu aan moeten passen (eind van de maand eindelijk langere termijn appartementje) ik vind het niet erg, er is ook nooit wat mis gegaan of bijna misgegaan. Bovendien kan ik haar ook al een tijd gewoon neerleggen in bed zonder dat ze bij me drinkt. Maar het is toch ook wel fijn als ze straks eindelijk een eigen bedje heeft en erin kan liggen ?
Goed om te lezen dat je geen voorstander bent van laten halen. Ik heb dit ook nooit gedaan of gekund.
De oudste heeft ook veel bij ons in bed gelegen, maar de jongste wil dat zelf niet. Zelfs als ze ziek is, wil ze liever in haar eigen bed liggen. Gewoon doen wat goed voelt, elk kind / ouder is anders
Leuke blog meid! Ik ben zo’n moeder die het heerlijk vind dat mijn meisje van 4 af en toe naast me komt liggen tot ergernis van mijn man haha.
Eigenlijk wil ik zo’n mega familie bed waar de hele fam in kan haha maar goed als je eigen nachtrust weggaat dan is dat natuurlijk niet de bedoeling!
Wat is een fitbi trouwens??
Xx
Hahahaha ja zo’n bed lijkt me dus niks. ? Maar ieder z’n ding zeg maar.
Een Fitbit is een activity tracker. Daarmee kan ik oa zien hoeveel calorieën ik per dag verbrand en hoe hoog mijn hartslag is, maar kan ook zien hoe veel en hoe vast ik elke nacht slaap. Ideaal!
als baby eerste weken naast mij in hun eigen wiegje, daarna naar eigen kamer. ging eigenlijk prima. als mijn zoontje nu even niet kan slapen (nu al 6) gaat hij even naar mijn bed, valt daar eigenlijk meteen in slaap en dan til ik hem terug naar zijn eigen bed zonder problemen. met kind in mijn bed doe ik ook geen oog dicht dus iedereen netjes op zijn eigen bedje. iets met je geur erbij leggen kan ook helpen als ze alleen slapen
O jeetje dit lijkt me erg lastig. Ik heb nog geen kinderen dus ik kan je helaas geen tips gev en. Maar ik hoop dat het snel beter gaat.
O, wat lijkt me dat vervelend! Ik hoop dat jullie snel een trucje vinden of dat het slechts een korte fase is!
Ons kleintje is nu twee weken oud en ligt lekker bij ons op de kamer. Ben benieuwd Hoelang we dit nog gaan doen..
Hebben wij in het begin ook gedaan. Toen ze 5 a 6 weken was hebben we haar in haar eigen kamertje gelegd, dat ging toen prima. In het begin miste ik haar wel (zo’n newborn maakt heel de nacht geluidjes), maar vond het toch ook wel lekker dat het weer stil was op onze kamer.
Volhouden! Ik heb zelf mijn slaap hard nodig en eens geen kind in mijn bed. Muv als ze ziek zijn.
Oh echt zo balen! Vooral omdat je dan zelf zo slecht slaapt ook nog. Ik kan dat ook niet met een kind ertussen in