De eerste week

Hoera, Sophie is geboren! ? Ze is inmiddels al 8 dagen oud, maar we zijn pas 6 dagen uit het ziekenhuis. Hieronder een overzicht hoe de eerste week is verlopen.

Dag 0 – De bevalling

Om 7:30 moesten we ons melden in het ziekenhuis. Rond 9:45 werden mijn vliezen gebroken en daarna kwamen de weeën al vrij snel op gang waardoor ik gelukkig geen infuus hoefde. Rond 12:00 zat ik al op 5 cm ontsluiting en bleek dat onze kleine meid een sterrenkijkertje was. Ze lag met haar gezicht omhoog i.p.v. naar beneden, waardoor ik al heel vroeg persdrang had.

Gelukkig verliep de bevalling heel vlot en had ik na een paar uurtjes al 10 cm ontsluiting. Ons schatje is uiteindelijk na een uur persen om 16:07 geboren. Ze woog 3890 gram en was 53 cm lang. Volgens de klinisch verloskundige was het erg knap dat ik haar er zonder vacuümpomp of knip eruit heb gekregen. Op één klein scheurtje na ben ik zelfs ongeschonden uit de strijd gekomen. Ik ben tevreden. 🙂

Complicaties

Zo goed als dat de bevalling ging, zo slecht ging het daarna. Toen ik Sophie in mijn handen kreeg bleek dat o.a. de navelstreng was afgescheurd. Binnen een paar seconden stond de kamer vol medisch personeel en werd er aan alle kanten aan me gewerkt. 4 mensen hielden zich bezig met mijn buik en placenta, 1 iemand was bezig met het infuus en nog iemand ontfermde zich over Sophie. Yannick stond machteloos aan de zijlijn.

Er lag overal bloed, op de grond zelfs een hele plas. Uiteindelijk heb ik bijna 2 liter verloren, dus de schrik zat er goed in. Met Sophie ging gelukkig alles goed en had het geen gevolgen. Ze had zelfs een Apgar-score van 9! 🙂 Met mij ging het alleen wat minder, maar gelukkig stopte de bloeding vanzelf. Toen ik weer een beetje was opgelapt werden we naar een kraamsuite gebracht. Het was wel duidelijk dat wij minimaal een nachtje in het ziekenhuis moesten blijven.

Dag 1 – Naar huis, of toch niet?

Het was inmiddels woensdag. Sophie was al een dag oud en wat deed ze het goed! Ze was alleen nog wat misselijk van het vruchtwater, waardoor ze regelmatig moest spugen en minder trek had. Verder sliep ze veel en als ze niet sliep keek ze op d’r gemak om zich heen. Huilen? Zelden. 🙂

’s Middags moest ik van de verpleging gaan proberen om uit bed te komen en te douchen. Ik was nog erg zwak en lopen ging niet echt zonder duizelig te worden, dus ik werd naar de badkamer gereden. Na het douchen probeerde ik te staan zodat Yannick mij kon afdrogen, maar dat bleek geen succes. Ik werd duizelig en probeerde zo snel als ik kon te gaan zitten, maar het kwaad was al geschied: ik viel flauw.

Yannick heeft snel hulp gehaald en terwijl ik alweer een beetje aan het bijkomen was, werd ik op m’n bed gelegd. Achteraf had de verpleging mij nog helemaal niet moeten laten douchen. Het was in ieder geval wel meteen duidelijk dat we ook die dag nog niet naar huis zouden gaan.

Dag 2 – Eindelijk naar huis

De volgende dag voelde ik me een stuk beter. De avond daarvoor had ik goed gegeten waardoor ik weer wat meer energie had. Na eerst op de rand van het bed te hebben gezeten en daarna voorzichtig te staan besloot ik dat het douchen nu wel goed zou gaan. De katheter werd verwijderd en na een paar uur ging ik voorzichtig richting de douche. Het douchen ging goed en ik moest ook meteen plassen, dus het was zo ver: we mochten naar huis!

Toen we thuis waren stond de kraamverzorgster al vrij snel bij ons op de stoep. Ze hielp ons op weg, leerde ons hoe we een flesje moesten maken (door alle omstandigheden was het mij niet gelukt om borstvoeding te geven en ik had zo weinig energie dat ik er ook gewoon geen zin meer in had) en zorgde ervoor dat we in ieder geval de eerste nacht goed zouden doorkomen.

Waar we niet op gerekend hadden was een poep-tot-aan-dr-nek luier. Toen Yannick rond 00:30 haar luier ging verschonen leek het wel alsof er een hele pot Nutella in was geleegd. Omdat het pas Yannick’s 2de luier was, was hij nog niet zo handig met het vasthouden van haar voetjes. Tegen de tijd dat ik naar haar kamertje was gestrompeld zat de poep echt overal. Achteraf heel grappig, maar op dat moment konden we allebei wel huilen.

Uiteindelijk hebben we haar maar onder de kraan afgespoeld, hopende dat de temperatuur een beetje goed was. Toen ze weer schoon en aangekleed was werd ze weer de rustige baby die wij kennen en viel al snel in slaap. Helaas niet in haar eigen bedje, want die is nog een beetje groot en eng.

Dag 3 & 4 – Kraamvisite

Op vrijdag kregen we voor het eerst visite. Opa kwam langs met zijn vriendin en mijn oom en tante kwamen ook even bij onze kleine meid koekeloeren. Ondanks dat ze niet lang bleven merkte ik dat het me toch even wat te druk was. ’s Nachts sliep Sophie weer niet in haar eigen bedje waardoor we weer afwisselend beneden op de bank lagen terwijl zij lekker in de box lag te pitten. Gelukkig konden we zaterdagochtend nog wat slaap pakken terwijl de kraamverzorgster zich over Sophie ontfermde.

Zaterdagmiddag kwamen mijn schoonouders en schoonzus op kraamvisite. Ik voelde me niet helemaal lekker en toen ze ook nog eens ruim 2 uur bleven plakken zat ik echt aan mijn taks. Voorlopig even geen kraamvisite meer en als er kraamvisite komt dan mag er alleen worden gekeken i.p.v. vasthouden.

Dag 5 – Koorts

Na weer een halve nacht op de bank te hebben doorgebracht voelde ik me zwaar kut. Toen de kraamverzorgster ’s ochtends mijn temperatuur opnam schrok ze: ik had 39 graden koorts. De verloskundige werd meteen gebeld en ook de huisarts werd opgetrommeld om langs te komen. Koorts kon namelijk betekenen dat ik een baarmoederontsteking had, en dat was niet best. Toen alles was gecontroleerd en getest kwamen ze tot de conclusie dat het waarschijnlijk gewoon griep is. Toch moesten we het voor de zekerheid nog even in de gaten houden. Toen iedereen weer weg was ben ik in slaap gevallen en de rest van de dag niet meer uit bed gekomen.

Dag 6 – Rustig aan doen

Ik werd wakker en voelde me niet meer zo beroerd als de dag ervoor. De koorts was gelukkig al een stuk gezakt en Sophie had zonder problemen zo’n 7 uur naast ons bed in de kinderwagen geslapen. Terwijl ik lekker in bed lag deed Yannick bij ons op de slaapkamer Sophie in bad zodat ik kon meekijken. Verder heb ik heel de dag in bed gelegen en af en toe lekker met Sophie geknuffeld.

Dag 7 – Kraamtranen

Dinsdag 7 februari. Sophie was al een week oud! Omdat we in het ziekenhuis hebben gelegen kregen we maar 6 dagen kraamzorg i.p.v. 8 en dat betekende dat het al de laatste dag was dat de kraamverzorgster bij ons in huis zou zijn. Bij het afscheid kon ik me aardig inhouden, maar toen ze eenmaal weg was heb ik keihard gehuild. Hoe moet ik nou voor Sophie zorgen? Door alle omstandigheden heb ik haar bijvoorbeeld nog geen enkele keer in bad gedaan. Ik voelde me (en eigenlijk nog steeds) hulpeloos. Gelukkig heeft ze Yannick heel veel geleerd zodat hij nu heel veel taken op zich kan nemen en het mij kan leren.

Afgezien van het gebrek aan energie gaat het herstel verder vrij vlot. Ik voel niks van de hechtingen en wat betreft de zwangerschapskilo’s gaat het ook lekker: ben al 12 kilo kwijt! Nog 4 te gaan. 😀 Ik ga me er voorlopig nog niet op focussen, eerst lekker genieten van ons kleine hummeltje en m’n energieniveau weer op pijl krijgen. Ben benieuwd hoe lang dat gaat duren…