Ik ben inmiddels 38 weken zwanger. 38 weken en 1 dag om precies te zijn, en ik moet eerlijk zeggen dat ze van mij nu echt wel mag komen.
38 weken
De feestdagen zijn voorbij en mijn zusje is inmiddels jarig geweest (toch vervelend als ze op die dag geboren zou worden, haha). Het is tijd. Tijd om te bevallen. Ten eerste begint de vermoeidheid z’n tol te eisen. ’s Nachts word ik regelmatig wakker van de pijn in m’n pols (tunnelsyndroom) of buik, of ik moet uit bed om te plassen. Dat laatste was voorheen niet zo erg (hoef gelukkig niet vaak, meestal maar 1 a 2 keer) maar sinds dat het bed verhoogd is en ik de grootste moeite heb om weer in bed te komen vind ik het echt een drama. Vaak ben ik daarna klaarwakker en kan ik niet meer in slaap komen.
Weeën
Ten tweede word ik echt gek van de voorweeën. Elke keer denk ik: “He he, het gaat beginnen”. Nope! De weeën zijn onregelmatig en ik kan er echt helemaal niks mee. Het enige wat nog een beetje helpt is een warm bad, maar om nou heel de dag in bad te gaan liggen…
Ik moest vanmiddag weer op controle. Alles was keurig. Ik weeg 82kg, bloeddruk was 110/60 en Baby Geerlings ligt muurvast in de bekken. Ze ligt ook heel diep, wat ook weer ongemak veroorzaakt. Tijdens het lopen bijvoorbeeld, of als ik plotseling even opsta. Dan voelt het net alsof er iemand met een breinaald m’n vajizzle aan ’t bewerken is, heel fijn! #not.
Mentaal voorbereid
Van mij mag ze echt wel komen. Ik merk ook dat ik er mentaal helemaal klaar voor ben. Ik ben er klaar voor om te gaan bevallen, om m’n mini-me op de wereld te zetten. 🙂 Ik wil ons frummeltje in m’n armen houden, samen met haar knuffelen en met haar in de kinderwagen wandelen. Ik wil die kleine sokjes om haar kleine voetjes doen en haar al die té leuke outfitjes aantrekken die ik voor haar heb gekocht.
Ik wil haar aan de wereld laten zien. Bekendmaken hoe onze kleine meid heet. Laten we hopen dat ze snel komt en niet zo koppig is om nog tot week 42 in mijn buik te blijven. Ik wil m’n baby. Nu! 😀
