In deze blog blik ik terug op afgelopen week. De dagen gingen tergend langzaam en tegelijkertijd razendsnel voorbij. Het leven gaat door - ik MOET door - maar dat wil ik eigenlijk helemaal niet. Elk uur dat verstrijkt brengt me voor mijn gevoel verder bij Eva vandaan.

Ondanks het heftige nieuws vorige week dinsdag en de 13 weken GUO in het vooruitzicht, is de week voorbij gevlogen. Het was dan ook een drukke week; mijn werkagenda propte ik op woensdag en vrijdag vol - of ik ook productief was laten we maar even in het midden - en we hadden verschillende uitjes met de kinderen en familie.

Vorige week had ik een afspraak bij de verloskundige voor de termijnecho. Tijdens deze afspraak werd ik abrupt met beide benen op de grond gezet toen ik hoorde dat er iets mis is met de baby. De verloskundige regelde meteen een afspraak in het ziekenhuis en probeerde mij er die week nog tussen te krijgen, maar er was helaas geen plek. Inmiddels zijn er 7 hele lange dagen voorbij en mochten we gisteren eindelijk naar het ASZ.